Wat is een rattenopvang
Eigenlijk is het een asiel voor tamme ratjes die op verschillende manieren worden binnengebracht. Meestal worden de ratjes door de dierenambulance gebracht, maar ook wegens allergie, afstand door omstandigheden,een ondoordachte impulsieve aanschaf of via een inbeslagname komen er ratjes binnen.
Het verschil tussen een asiel en een opvang is ook dat een opvang vaak in huis gevestigd is, geen subsidie krijgt en gedreven wordt door de liefde voor deze dieren.
Ratten zijn hele sociale diertjes maar net als mensen hebben ze vanaf het begin van hun leven liefde en aandacht nodig waardoor ze opgroeien tot geweldige huisdieren.
Een opvang moet het vaak hebben van de giften van rattenliefhebbers, ook vraagt de opvang een kleine bijdrage voor afstand en voor het herplaatsen van een rat. De oudere of zieke ratjes in de opvang die vaak niet meer geplaatst kunnen worden omdat ze extra zorg nodig hebben, kunnen wel op afstand geadopteerd worden. Rattenliefhebbers betalen hiervoor per half jaar een kleine bijdrage in de kosten. Ze krijgen dan informatie en foto’s over het ratje wat geadopteerd is; dit maakt het ratje extra speciaal.
Eigenlijk zou iedere rattenliefhebber een keertje in een opvang geweest moeten zijn, gewoon om eens te kijken hoe het er werkt. Iedereen is daarom ook welkom om eens een keertje te kijken in de opvang, vaak staat de thee klaar en er is altijd een hoop te vertellen over de opvangers. En dat zijn niet alleen de hartverscheurende verhalen maar ook mooie en grappige en bijzondere verhalen. Helaas zijn er niet zoveel opvangen in Nederland, je moet ontzettend van deze dieren houden en een goede baan hebben om ze te kunnen verzorgen. Maar ook moet je de ellende aan kunnen van alle beschadigde ratjes die binnen komen.Er zijn ook mensen die hangmatjes maken en hierdoor per hangmatje wat geld aan de opvang doneren. Kortom een opvang heeft jou nodig om te kunnen bestaan.
Kijk goed om je heen, niet elke opvang is te vertrouwen helaas. Er zijn een aantal goede opvangen waar je altijd welkom bent om een kijkje te komen nemen. Ook is er een belpunt voor mensen die problemen hebben met ratjes. Soms zijn het kleine dingen die zorgen dat baas en rat van elkaar vervreemden.
Wat voor soort ratjes komen er in de opvang?
Soms word er gedacht dat er geen lieve tamme ratten in de opvang komen, dat ze alleen maar agressief zijn of zelfs vals.
Vaak zie je dat er door onwetendheid geen goede band ontwikkeld wordt tussen baas en rat. Het gebeurt nogal eens dat mensen afstand van hun ratten willen doen omdat hij/zij bijt door de tralies. In het gesprek kom je er dan achter dat er lekkere dingen worden gegeven door de tralies heen. Een rat ziet slecht dus zal daardoor elke keer door de tralies bijten omdat hij/zij daar iets lekkers krijgt. Meestal na de beet beseffen ze dat het je vinger was. Daarom is het ook zo belangrijk te weten hoe een rat als dier is, voor men die aanschaft.Laat ik gelijk zeggen dat er geen valse ratten bestaan. Een rat heeft net als een mens een basis met liefde nodig, is dit er niet dan moet je opnieuw het vertrouwen weten te winnen van het ratje. Het ratje word gesocialiseerd door de opvang, en je hebt er daarna een vriendje voor het leven bij.
Vaak worden ratjes in dierenwinkels gekocht en wegen dan te weinig, zijn ziek en baasjes komen dan ten einde raad naar de opvang. Helaas mag iedere dierenwinkel ratjes verkopen, zonder dat ze weten hoe ze er mee om moeten gaan. Dierenwinkelratjes komen van de broodfok, zijn niet gesocialiseerd en bijten vaak uit angst of pijn. Helaas komen de meeste ratjes daarom in de opvang terecht. Vaak zitten ze in veel te kleine kooien, dit is zeer triest, ratten hebben ruimte nodig.
Ook ratjes die alleen zitten worden vaak naar de opvang gebracht. Een opvang probeert dan het ratje te koppelen.Ratten zijn sociale dieren en hebben elkaar nodig. Het komt veel voor dat mensen een ratje die alleen zit minder erg vinden omdat ze zelf veel aandacht hem/haar geven. Maar ratjes wassen elkaar, houden elkaar warm en hebben hun eigen taal in hun soort, dus wij kunnen nooit een vervanging zijn voor een rat.De ratten die toch een beetje speciaal blijven worden alleen geplaatst bij mensen met ervaring.
Mocht je toch een ratje uit de opvang hebben gehaald en het gaat niet goed, dan kan hij/zij altijd terug.
Een rattenopvang kan ook helpen met de introductie, en vaak word er met mensen afgesproken om hun ratten mee te nemen, om te kijken of het klikt met de uitgekozen rat en het ratje/ratjes die ze zelf hebben.
Bij het kiezen van een wat ouder ratje weet je wel gelijk het karakter, bij jonge rittens is dat moeilijk te zeggen, immers ze zijn nog in de groei en de karakters komen ook meestal op oudere leeftijd naar boven.
Een rat die bijt en in de opvang komt wordt opnieuw gesocialiseerd en hoe eng het soms ook lijkt, en hoe pittig het bijtgedrag ook is, ratten zijn heel nieuwsgierig en dat is een voordeel in het socialiseren. Vaak gebeurt het dat een rat zijn vertrouwen terug wint en leert het bijten af. Deze ratten kunnen opnieuw op zoek naar een huisje, een enkele keer blijft het ratje een gebruiksaanwijzing houden en dan blijft het ratje in de opvang.
Er zijn dus verschillende manieren waarop ratten binnen komen in een opvang, en geen rat is hetzelfde.
Er zijn mensen die denken dat ze een ratje gewoon weer op straat kunnen zetten, als ze er geen zin meer in hebben. Echter tamme ratten kunnen niet overleven buiten en zien de gevaren niet die een wilde rat in zijn instinkt heeft.
Komen er alleen zwakke zieke en moeilijke ratten in de opvang? Dat is een vraag waar ik graag volmondig nee op wil antwoorden. Buiten dat de ratjes vaak weer opknappen en naar een nieuw baasje kunnen als ze een verkeerde start hebben gehad in hun leventje, komen er ook zwangere moedertjes binnen die samen met haar kinderen liefdevol word verzorgt, en waaruit net zulke springerige, speelse, grappige en gezonde ratten uit komen dan waar dan ook elders.
Vraagt u zich bij dit verhaal nog af waar u het beste ratjes vandaan kunt halen? Neem gewoon eens contact op met een opvang, of kijk bij een rattery die weinig maar liefdevolle nestjes groot brengt.
Tekst en foto’s: Annie de Ronde